Rondreis Filipijnen: een fantastische tijd

Na een intensieve reis door Taiwan vliegen we op dinsdag 13 februari met China Airlines in 2 uur tijd naar Manilla, de hoofdstad van de Filipijnen. Na een zeer geslaagde kennismaking in 2017 zijn we nu precies een jaar later weer terug in dit mooie en vriendelijke land. Nou ja land, de Filipijnen bestaan uit meer dan 7.000 eilanden waar ruim 100 miljoen mensen wonen.


Voor dit bezoek hebben we een route gekozen, die vooral naar minder bekende gebieden zal leiden. Na de eerste overnachting in een hotel nabij het vliegveld worden we alweer om 3.30 uur in de vroege ochtend opgehaald voor onze vlucht naar de eilanden groep Batanes. Deze groep eilanden liggen in het uiterste noorden van de Filipijnen en dichterbij Taiwan, dan bij het hoofdeiland Luzon, waar ook Manilla ligt. Helaas kan men tegenwoordig niet meer direct van Taiwan naar de Batanes eilanden vliegen, er moet altijd via Manilla gereisd worden. De Batanes eilanden bestaan uit 10 eilanden, waarvan er 3 bewoond worden. Het toerisme staat hier nog in de kinderschoenen, maar komt sinds 2010 gestaag op gang en bestaat voornamelijk uit lokale Filipijnse toeristen, een westerse toerist zien we nauwelijks. Het zijn prachtig groene eilanden met een vrij ruige zee, dan ook niet echt geschikt om in te zwemmen. Speciaal is de manier waarop vissers hun net uitgooien om de vis te vangen. Daar de eilandengroep vaak wordt getroffen door tyfoons bouwden men vroeger al zijn huizen van steen met een lage toegangsdeur om weerstand te kunnen bieden aan de harde wind, oudere mensen dragen nog hun traditionele hoofddeksel (vakul). Bijzonder is de Honesty Coffee Shop, waar naast koffie ook andere zaken worden aangeboden. De winkel is onbemand en je schrijft gewoon in een schrift wat je meeneemt en gepast geld doe je in een doos. Het systeem werkt al jaren heel goed!

Na 3 dagen vliegen we terug naar Manilla voor wederom een overnachting. De volgende ochtend start onze tour naar het gebied ten zuiden van de hoofdstad. We zijn blij verrast dezelfde chauffeur als vorig jaar te hebben en het is een zeer hartelijk weerzien. In een uiterst comfortabele minibus gaan we samen met de 67 jarige gids Willy Salamanca op pad. Het klikt goed in ons “senioren gezelschap” (ook onze chauffeur Roy is de 60 al gepasseerd) en er wordt veel gelachen. De route die wij gaan doen wordt meestal gevlogen en niet over land gedaan, maar wij wilden het graag op deze manier. Voor onze chauffeur en gids eveneens een avontuur, want ook zij kennen dit gebied niet heel goed. Het levert een rit op door een zeer puur Filipijnen, overal wordt er hard gewerkt, veelal op de rijstvelden en verder heeft iedereen zo zijn handeltje om het hoofd boven water te houden. Het ons vertrouwde levendige en kleurrijke straatbeeld van jeepneys en tricycles, zowel fiets als motor, blijft een belevenis. Nieuw voor ons zijn de treintjes (skates) waarop mensen en goederen al fietsend over een kleine afstand over het spoor vervoerd worden. Men reageert verbaasd, maar vriendelijk (sommige kinderen rennen echter weg) op onze aanwezigheid en je kunt je afvragen wie nu de bezienswaardigheid is. Het is een mooie gevarieerde route met soms een zeer eenvoudig hotel, omdat er domweg niets beters is.

De reis brengt ons o.a. bij de prachtige eilandengroep Caramoan, waar we een schitterende accommodatie direct aan zee hebben. Lui worden we hier in ieder geval niet, want voor ontbijt en diner moeten we 220 treden omhoog om bij het restaurant te komen! Maar wat is het hier verder prachtig met een azuur blauwe zee, vele rotsachtige eilanden met prachtig witte bounty stranden en vrijwel geen toeristen. Het overtreft onze verwachtingen en met een Filipijnse uitleggerboot varen we naar verschillende eilandjes. Een andere stevige inspanning is een klim van zo’n 550 treden, dat beloond wordt met een schitterend uitzicht over de omgeving.

Na een mooie week naderen we langzamerhand ons einddoel van de route met de minibus en komen we aan in Legazpi, zo’n 530 kilometer zuidelijk van Manilla. Legazpi is bekend vanwege de onlangs in januari 2018 uitgebarsten vulkaan Mayon. Deze perfect rond gevormde vulkaan met een hoogte van 2.462 meter barst zo’n iedere 3-5 jaar uit, zoals onlangs gebeurde, maar ook in 2013 en 2009. Er komt nu nog steeds rook uit de vulkaan en men houdt een veiligheidszone van 6 kilometer aan, waarbinnen niemand mag komen.

Na een week nemen we afscheid van de sympathieke gids Willy en de uitstekende chauffeur Roy en wensen hen een goede terugreis naar Manilla. Wij gaan nog een dag of 10 verder en maandag staat er wederom een ontmoeting met de walvishaaien op het programma, deze keer echter op een geheel andere plek, we zijn benieuwd!



Vanaf het terras van ons hotel in Legazpi, een plaats circa 550 km ten zuiden van Manilla, hebben we een prachtig uitzicht op de vulkaan Mayon. Deze actieve vulkaan is in januari uitgebarsten, maar nog steeds is het vuur niet gedoofd. Is er overdag een rookpluim te zien, ’s avonds kleurt de vulkaan rood en zien we de lava langs de berg stromen. Er zijn nog steeds mensen, die in de evacuatie centra, voornamelijk schoolgebouwen, verblijven. Zij mogen nog niet terug naar hun woning, daar deze zich binnen een straal van 6 kilometer van de vulkaan bevindt.
Het is een uurtje rijden naar het dorp Donsol waar in de periode van januari tot mei walvishaaien worden gezien. We gaan aan boord van een speciaal hiervoor uitgeruste uitleggerboot (bangka). In tegenstelling tot vorig jaar bij Oslob worden de walvishaaien hier niet gevoerd en men zoekt naar een grote schaduw in het water. Als die gevonden is, dan zullen wij het water in gaan om een stukje mee te zwemmen met deze gigantische beesten. Maar hoe we ook gedurende 3 uur kijken, we zien geen walvishaai, wel een paar dolfijnen. Jammer, maar het was sowieso een lekker boottochtje en ja die beesten leven in het wild en hebben de hele zee tot hun beschikking.

Een reisdag met 2 vluchten brengt ons naar het mooie Coron eiland, het is de laatste week van onze reis en het ontspannen gedeelte is nu aangebroken. We maken een mooie boottocht waar op verschillende plekken gesnorkeld kan worden. In Taiwan hebben we een mooie onderwater camera gekocht, die we hier goed kunnen gebruiken. De laatste dagen van ons verblijf op de Filipijnen brengen we door op een schitterend eiland, dat slechts 1 accommodatie kent, Club Paradise. En die naam maakt dit resort absoluut waar, het is een fantastische plek met een prachtig strand en het koraal voor de deur. De uitstekende service en het uitermate vriendelijke personeel maakt dat we hier eigenlijk niet weg willen. Heel bijzonder op dit eiland zijn de vleerhonden of vliegende honden. Het is een grote vleermuizensoort met een duidelijke hondenkop. Met duizenden bevolken zij overdag de bomen op het kleine eiland, ze hangen dan fladderend met hun vleugels op hun kop in de boom. Iedere avond als het donker is geworden, vliegen ze massaal uit, een fascinerend gezicht. Ze blijven de hele nacht weg om fruit te eten, dat elders aan bomen groeit. Een andere bijzonderheid van het eiland zijn de leguanen, sommigen zijn enkele meters lang. Zij leven in een klein meertje en overdag lopen ze op het eiland rond of liggen lekker in de schaduw.

Het is maandag 5 maart, we vliegen terug naar Manilla. Vanaf ons kleine eiland zullen we per boot naar het eiland Coron gebracht worden, waarvandaan ons vliegtuig zal vertrekken. We zijn echter halverwege als de motor van onze boot het begeeft. Gelukkig heeft men hier met de telefoon bereik en na wat gedobberd te hebben, komt een andere boot ons ophalen. Zodoende moet er midden op een onrustige zee overgestapt worden van de ene boot op de andere boot. We worden goed geholpen, maar het is toch een spannende actie. We zijn nog steeds keurig op tijd voor onze vlucht en een paar uur later zijn we weer in het ons bekende hotel Picasso in Manilla. Dinsdagavond lokale tijd 20 uur (Nederlandse tijd 13 uur) stappen we op het vliegtuig en vliegen we via Hongkong naar Amsterdam waar we woensdagochtend om 6.15 uur hopen te landen.

We hebben wederom een fantastische tijd gehad in de Filipijnen en we zijn nog steeds onder de indruk van wat dit land allemaal te bieden heeft, maar vooral van de heel fijne, goedlachse mensen. We willen Eric Prins van Undiscovered opnieuw bedanken voor de uitstekende organisatie van dit gedeelte van onze Taiwan - Filipijnen reis. We hebben heel veel gezien en gedaan en hebben het gevoel maanden van huis te zijn geweest.

Marja en Wim